Nieśmiałość u dziecka – jak ją przełamywać?

Dorastanie może być dla dziecka bardzo trudne. Trudności te nadarzają się szczególnie wtedy, kiedy w życiu dziecka zachodzą jakieś zmiany czy to w rodzinie, czy nawet w postaci rozpoczęcia kolejnego etapu edukacji. Stawienie czoła każdej takiej sytuacji wymaga ogromnych ilości wiary w siebie i w swoje możliwości, a jednak nie każde dziecko je posiada. Czasami nieśmiałość wygrywa, a wtedy pojawia się pytanie: jak temu zaradzić?

Nieśmiałość u dziecka – co może być jej powodem?

Powodów do nieśmiałości dziecka może być bardzo dużo, a co więcej – każdy przypadek jest indywidualny. Są jednak pewne przesłanki, które sprzyjają rozwojowi nieśmiałości, a które to można odpowiednio wcześnie zauważyć i wprowadzić odpowiednie zmiany.

1. Jeśli w życiu dziecka następuje jakiś przełom, na przykład przeprowadzka czy rozpoczęcie nauki w nowej szkole, należy bacznie obserwować jego zachowanie. W takich momentach wsparcie dorosłej osoby może okazać się wręcz kluczowe.
2. Kolejnym aspektem są wszelakie interakcje międzyludzkie, w tym zjazdy rodzinne i wizyty w sklepie. Presja otoczenia, wrażenie, że jest się obserwowanym, mogą przyczynić się do tego, że dziecko się w sobie zamknie.
3. Zbyt duży nacisk na dziecko albo wręcz przeciwnie – nadopiekuńczość są kolejnymi aspektami, które wpływają na brak pewności siebie oraz swoich umiejętności; nieśmiałość potrafi tak bardzo zahamować wyrażanie siebie, że dziecko ewentualnie kompletnie z tego zrezygnuje.
4. Życie przedszkolne i szkolne grają bardzo ważną rolę w codzienności dziecka – jeśli jest ono odtrącane przez rówieśników albo zmuszane do publicznych wystąpień przez nauczycieli, jego reakcją obronną jest wycofanie się, a także niejednokrotnie milczenie.

Jak pomóc dziecku, które jest nieśmiałe?

Nieśmiałość to kwestia złożona, a pomoc dziecku w przezwyciężeniu jej nie należy do łatwych i przyjemnych rzeczy. Bardzo często jest to proces czasochłonny, wymagający wysiłku zarówno dziecka, jak i jego opiekuna. Jak w takim razie pomóc nieśmiałemu dziecku?

1. Jeśli dziecko boi się interakcji społecznych, warto delikatnie zachęcać je do nich, a jednocześnie wspierać na każdym kroku. Przykładowo w sklepie można dać dziecku pieniądze, żeby zapłaciło za produkty, ale przy okazji nie należy dziecka zostawiać samemu sobie – w razie kryzysu należy je wyręczyć.
2. Przydatna może okazać się rozmowa z najbliższym otoczeniem dziecka, na przykład z nauczycielami. Nawet jeśli wystąpienia przed rówieśnikami są obowiązkiem, można w pewnym sensie ograniczyć kontakt dziecka z nimi poprzez odwrócenie się do nich tyłem. Jest to niezwykle pomocne w trudnych sytuacjach.
3. Nie należy ignorować pomocy specjalistów. Psycholog dziecięcy jest idealnym rozwiązaniem dla nieśmiałego dziecka, które ma problemy z codziennym funkcjonowaniem. Regularne spotkania z wybranym psychologiem mogą okazać się kluczowe w przezwyciężeniu tak trudnego aspektu życiowego.

Stres związany z interakcjami międzyludzkimi to twardy orzech do zgryzienia dla opiekunów dziecka, a w szczególności dla niego samego. Nieśmiałość, która się z tego wszystkiego rodzi, potrafi bardzo utrudnić codzienne funkcjonowanie, więc należy walczyć z nią już na początkowym jej etapie. Im szybciej opiekun zauważy oznaki nieśmiałości u dziecka, tym szybciej powinien robić wszystko, co w jego mocy, aby ją zniwelować. Psycholog dziecięcy może być dobrym początkiem, ale warto nadmienić, że jest to praca wykonywana całodobowo przez samo dziecko oraz przez jego otoczenie.